Σύλλογος Κωνσταντινούπολης

Ταταύλα, το ιστορικό προάστιο , από τις πλέον δραστήριες κοινότητες των Ρωμιών της Πόλης με πλούσια δραστηριότητα που εκφράστηκε δια μέσω του Αθλητικού Συλλόγου Ταταούλων.

Το 1878 ένας νέος με σωματική διάπλαση έψαχνε να βρει τρόπο να ξεφύγει από το καφενείο της γειτονιάς και να ξεχωρίσει . Αυτός ο νέος ονομαζόταν Μενέλαος Καροτσιέρης.

Περπατώντας αμέριμνα μία μέρα ανακαλύπτει πως πίσω από το υδραγωγείο υπήρχαν τέσσερα κυπαρισσία πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Την άλλη μέρα δένει στα δύο πρώτα δύο μονόζυγα και στα άλλα δύο βάζει μία σιδερένια μπάρα και αρχίζει να γυμνάζεται. Οι περαστικοί νέοι έβλεπαν το νεαρό Μενέλαο Καροτσιέρη να γυμνάζεται καθημερινά με ένα ελαφρό μειδίαμα θαυμασμού αλλά και ειρωνείας. Πού να φανταστούν πως αυτός ο νεαρός θα είναι η αιτία της ίδρυσης του αθλητικού συλλόγου, που θα γράψει ιστορία μέσα στους αιώνες, μία ιστορία λαμπρή γεμάτη περγαμηνές, δηλαδή την ιστορία του αθλητικού συλλόγου Ταταούλων.

Δειλά-δειλά βλέποντας το Μανώλη Καροτσιέρη να γυμνάζετε καθημερινά οι νέοι άρχισαν να συσπειρώνονται γύρω του και να ζητούν να τους γυμνάσει και αυτούς. Ο Καροτσιέρης με μεγάλη προθυμία και καλοσύνη δεν αρνήθηκε ποτέ τη διδασκαλία στους νέους. Έτσι έγινε το πρώτο ξεκίνημα της διδασκαλίας που συνεχίστηκε μέχρι το 1882.

Εκείνη τη χρονική περίοδο αποπερατώνεται το νέο κτίριο της κοινοτικής Σχολής Ταταούλων και μεταφέρουν τη σχολή στο νέο κτίριο. Το παλιό ξύλινο οίκημα που μένει κενό, ήταν αρκετό για να κάνει τους νεαρούς αθλητές ευτυχισμένους, αφού οι προεστοί της εποχής βλέποντας το ενδιαφέρον των νεαρών αθλητών, τους ανταμείβουν παραχωρώντας το παλιό οίκημα σ΄ αυτούς.

Ιδρύεται έτσι το πρώτο γυμναστήριο με το όνομα Αθλητικός Γυμναστικός Σύλλογος Ηρακλής το 1896.

Ο Μενέλαος Καροτσιέρης εξελίσσεται σε μεγάλο αθλητή της ελληνορωμαϊκής πάλης και συνεχίζει να διδάσκει όλους, όσους δείχνουν αγάπη στον αθλητισμό. Σιγά-σιγά ο σύλλογος ανδρώνεται και στελεχώνεται. Η δραστηριότητα του συλλόγου γίνεται γνωστή τόσο στην Κωνσταντινούπολη όσο και εκτός αυτής, κάτι που κάνει υπερήφανους τους κατοίκους των Ταταούλων.

Το 1899 η αδελφότης Πρόοδος με την παρότρυνση και των ιθυνόντων της φιλοπτώχου αδελφότητας αποφασίζουν να ανεγείρουν ένα κτίριο για να στεγαστούν και να εργαστούν οι άπορες και ορφανές κορασίδες, αλλά και οι πτωχοί νέοι των Ταταούλων.

Για το σκοπό αυτό επιστρατεύεται ο Ταταυλιανός Βαρονέττος Βασίλειος Ζαχάρωφ ο οποίος διαθέτει όλα τα απαιτούμενα χρήματα για την ανέγερση του νέου παιδαγωγικού σχολείου.

Όμως μετά από λίγο χρονικό διάστημα το τμήμα αυτό διαλύεται και μένει κενό το κτίριο, επωφελούμενοι της καταστάσεως αυτής οι διοικούντες το σύλλογο Ηρακλή, μεταφέρουν το γυμναστήριο από το ετοιμόρροπο ξύλινο σχολικό κτίριο στο νέο οίκημα της Παιδαγωγικής Σχολής. Αυτή η αλλαγή του κτιρίου δίνει νέα ώθηση στο σύλλογο Ηρακλής και εγκαινιάζει μία νέα κατάσταση στα αθλητικά δρώμενα της Πόλης. Έτσι δίδεται η ευκαιρία στους Νέους να γυμνάζονται στην ενόργανη γυμναστική με νέες μεθόδους και νέα όργανα πάντα με την καθοδήγηση και οι διδασκαλεία του Μενέλαου Καροτσιέρη.

Μεταξύ των αθλουμένων ξεχωρίζουν δύο αδελφοί ο Γεώργιος και ο Νικόλαος Αλιπράντης ο μεν πρώτος στο μονόζυγο ο δεύτερος στην αναρρίχηση επί κάλω. Εκτός των δύο αδελφών Αλιμπράντη ξεχωρίζουν και οι : Φραντζελαϊδης και Δ. Τρωϊνος στο δίσκο, ο Θ. Κεφαλίδης και Κ. Ζαφειρίου στο 400 μ. , ο Κ. Μπαξεβάνογλου και Κ. Πρίγγος στα 100 μ., ο Α .Ζαφειρίου στην ενόργανη Γυμναστική , ο Κ. Γεωργιάδης , ο Νικηφοριάδης , Χατζόπουλος , Ζουέρης , Ανδρεάδης και οι αδελφοι Β & Θ Νεγρεπόντη κ.α. . Αυτοί οι ικανότατοι αθλητές ήταν φυσιολογικό να τραβήξουν την προσοχή των παραγόντων διαφόρων συλλόγων και επιτροπών με τα εξαιρετικά αποτελέσματα τους.Έτσι η Ολυμπιακή επιτροπή καλεί τους αθλητές του συλλόγου Ηρακλή στους ενδιάμεσους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1906 που διεξάγονται στην Αθήνα.

( Ο ιδρυτής του συλλόγου Μενέλαος Καροτσιέρης πλαισιωμένος από τους Ολυμπιονίκες (ενδιάμεσοι Ολυμπιακοί του 1906 στην Αθήνα) αδελφούς Αλιπράντη και άλλους πρωταθλητές της εποχής )

Όταν οι αδελφοί Αλιμπράντη ανεβαίνουν στο βάθρο για να πάρουν τα μετάλλια τους τα μέλη της αποστολής κλαίνε από συγκίνηση.

Δίχως να ξεχάσουμε όλους τους άλλους αθλητές της αποστολής τα ονόματα των δύο Ολυμπιονικών θα παραμένουν στη μνήμη μας χαραγμένα με χρυσά γράμματα. Στην πραγματοποίηση όμως αυτού του ονείρου συνέβαλαν δύο αξιόλογοι παράγοντες για την πίστη τους στην αθλητική ιδέα και αυτή είναι ο γιατρός Νικόλαος Πρινάρης και ο Δημήτρης Ζαφειρίου που διετέλεσαν για πολλά χρόνια μέλη των διοικητικών συμβουλίων τόσο του Ηρακλή όσο και της Προόδου.

Μετά την επιτυχία των αδελφών Αλιπράντη άλλοι νέοι αθλητές έχοντας και ως πρότυπο τους δύο χρυσούς Ολυμπιονίκες εντείνουν τις προσπάθειές τους και με τις εξαιρετικές επιδόσεις προσκαλούνται να συμμετάσχουν στις επόμενες ολυμπιάδες

Οι αθλητές αυτοί ήταν ο Α. Μελετόπουλος, ο Ρ. Δοβρίνοβιτς, ο Ν. Σταματιάδης, ο Μ. Δοριζας, ο Μαζλουμίδης και οι αδελφοί Ιωνά κ.α..

Παράλληλα το 1911 δειλά-δειλά πρωτοεμφανίζεται και το ποδόσφαιρο.

Ιδρύονται ποδοσφαιρικές ομάδες με κέντρο τα Ταταύλα . Αυτές είναι : ο Αστέρας, ο Κυναίγειρος, ο Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Βυζάντιον, η Ένωση , η Προποντίδα , o Κανάρης , o Αστήρ, και ο Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Παρθενών .

Αυτή η δραστηριότητα συνεχίστηκε με μεγάλη επιτυχία έως το 1922, δηλαδή μέχρι τη Μικρασιατική καταστροφή οπότε και αλλάζει όνομα και γίνεται Αθλητικός Γυμναστικός Σύλλογος Ταταούλων. Το δυσάρεστο είναι πως πολλοί αθλητές εγκαταλείπουν την Κωνσταντινούπολη και εγκαθίστανται στην Ελλάδα μεταξύ αυτών και η ψυχή του συλλόγου, ο μεγάλος δάσκαλος Μενέλαος Καροτσιέρης που το 1927 εγκαταλείπει την Κωνσταντινούπολη και εγκαθίσταται στην Αθήνα. Διδάσκει την ελληνορωμαϊκή πάλη και τελικά γίνεται πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Πάλης τιμώντας έτσι όλους τους Ταταυλιανούς.

Το 1929 έρχεται η μεγάλη καταστροφή. Καίγεται σχεδόν όλη η συνοικία που μεταβάλλει τα θρυλικά και άβουλα γκιαούρ Ταταύλα σε στάχτες, με 500 περίπου σπίτια όλα ξύλινα που πάνω σε αυτά χτίζεται η νέα συνοικία που μετονομάζεται πλέον σε Kurtuluş. Το κτίριο του συλλόγου ως εκ θαύματος σώζεται και εξαναγκάζεται να αλλάξει όνομα και να γίνει Kurtuluş Gençlik Kulübü αλλά και τα χρώματα του και από μαύρο-άσπρο που ήταν, σε μαύρο-κόκκινο για ευνόητους λόγους για την εποχή εκείνη.

Βέβαια αυτή η κατάσταση αναγκάζει τους άστεγους Ταταυλιανούς να μετακομίσουν σε άλλες συνοικίες, με αποτέλεσμα να σταματήσουν να τον ενισχύουν οικονομικά και έτσι ο σύλλογος βρίσκεται σε άθλια οικονομική κατάσταση. Τότε αναγκαστικά την εποπτεία του συλλόγου αναλαμβάνουν οι κοινοτικοί παράγοντες.

Μετά την αναχώρηση του Καροτσιέρη εμφανίζεται στο προσκήνιο ένας νέος ονομαζόμενος Γιασουμής Σκένδρης.

Αφοσιώνεται στους νέους και αναλαμβάνει να συνεχίσει το έργο που άφησε ο μεγάλος δάσκαλος. Τους γυμνάζει και καθιερώνει τις ετήσιες αθλητικές επιδείξεις στο ανοικτό γήπεδο με μεγάλη επιτυχία. Όμως η αληθινή άνθηση παρατηρείται το 1931 όταν εμφανίζεται ένας άλλος νέος απόφοιτος του Ροβερτίου Αμερικάνικου Κολλεγίου και εγγράφεται μέλος στον σύλλογο. Οι γνώσεις η σοβαρότητα και η εργατικότητά του τον κάνουν αγαπητό στη νεολαία και αυτός δεν είναι άλλος από τον Διονύσιο Σακαλάκη που δημιουργεί τον πρώτο πυρήνα γύρω του . Με δικά του χρήματα βάφει και διακοσμεί την πεπαλαιωμένη αίθουσα του υπογείου με την προοπτική να στεγάσει ένα νέο τμήμα του συλλόγου, το Φιλολογικό. Ιδρύει τη βιβλιοθήκη, αγοράζει βιβλία και με τη βοήθεια των φίλων του καθώς επίσης και την συμμετοχή των άλλων αποφοίτων Λυκείων της Πόλης πραγματοποιεί το όνειρο του ιδρύοντας το φιλολογικό τμήμα του συλλόγου. Συνοδοιπόροι στην προσπάθειά του Σακαλάκη ήταν οι Μ. Χατζηανδρέας , Κικής, Κ. Νικολαϊδης, Δ. Ματαράγκας, Χ. Γεωργιάδης, Σ. Παπαδόπουλος και ο Χ. Παπαδόπουλος. Μετά από αρκετό χρόνο το τμήμα αυτό διευρύνεται και συμμετέχουν σε αυτό ο Α. Δημητριάδης , ο Σ. Λίνας , ο Κ. Χρυσόπουλος , ο Σπυρόγλου κ.α..

Την περίοδο αυτή ο Α. Γ. Σ. Ταταούλων βρίσκεται σε πλήρη άνθηση ιδρύονται τμήματα μπάσκετ, βόλεϊ, πάλης, ποδηλασίας, πυγμαχίας, σκακιού με ιδιαίτερη έμφαση στον κλασικό αθλητισμό.

Ο Διονύσης Σακαλάκης επιδίδεται στο μπάσκετ και αναλαμβάνει την αρχηγία της ομάδας με τη βοήθεια των συναθλητών του η ομάδα κερδίζει επί επτά συνεχή χρόνια το πρωτάθλημα Μπάσκετ της Πόλης (1938 – 1944) και (1946 – 1947). Ο Διονύσιος Σακαλάκης γίνεται ευρύτατα γνωστός και η ικανότητα του αναγκάζει την Τουρκική Ομοσπονδία Μπάσκετ να τον καλέσει στην Εθνική ομάδα με την οποία συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το 1936.

Όταν φτάνει η ώρα στράτευσης για τον Διονύσιο Σακαλάκη την ομάδα αναλαμβάνει να προπονήσει ο συναθλητής του Σέρβος στην καταγωγή Απόστολος Άντζιους

Ο Άντζιους θα διδάξει το μπάσκετ στους νέους του συλλόγου επί μία πεντηκονταετία ανιδιοτελώς και θα τιμηθεί για αυτή τη δραστηριότητα του.

Την περίοδο εκείνη στην προεδρία του Διοικητικού Συμβουλίου βρίσκεται ο Ρουσόπουλος, ένας δραστήριος όπου όλα τα τμήματα με αξιόλογους αθλητές δρέπουν δάφνες. Ο Αθλητικός Γυμναστικός Σύλλογος Ταταούλων γίνεται γνωστός σε όλη την επικράτεια της Τουρκίας αλλά και στο εξωτερικό. Οι αθλητές παίρνουν τα πρωταθλήματα Κωνσταντινούπολης και Τουρκίας. Τα κύπελλα και τα έπαθλα συγκεντρώνονται και προβάλλονται στην πρώτη αίθουσα αριστερά της εισόδου του κτιρίου που ονομάστηκε Ζαχάρωφειος, αίθουσα προς τιμή του μεγάλου ευεργέτη του Βασιλείου Ζαχάρωφ .

Φυτώριο του συλλόγου ήταν το σχολείο που ήταν ολοήμερο. Τα παιδάκια αγόρια και κορίτσια, 7 έως 12 ετών μόλις έβγαιναν το απόγευμα από το σχολείο, είχαν την ευκαιρία να τρέξουν αμέσως στο σύλλογο για να γυμναστούν. Για αυτό και αποκαλέστηκε Αθλητική Κυψέλη. Έτσι ο σύλλογος καλλιεργούσε τους αθλητές του από πολύ μικρή ηλικία και διοργάνωνε παιδικούς αγώνες, ασκήσεις γυμναστικής ακόμα και παιδικά παιχνίδια.

Οι παιδικοί αγώνες ήταν πινγκ πονγκ, μπάσκετ, αγωνίσματα κλειστού στίβου, πάλη κ.λ.π. Όσο για τα παιδικά αθλητικά παιχνίδια μπορούμε να θυμηθούμε ότι τα παιδιά ήταν χωρισμένα σε ομάδες που χαρακτηρίζονταν σε χρώματα κόκκινο, μαύρο, πράσινο, κίτρινο και μπλε . Εκτός από τους αγώνες που έκαναν μεταξύ τους οι ομάδες αυτές, συμμετείχαν και στα παιχνίδια της πατατοδρομίας ( ένα είδος σκύταλοδρομίας ), τσουβαλοδρομίες ( τρέξιμο πηδώντας με τα πόδια μέσα στο σακί ), κουταλοδρομίας ( αγώνες δρόμου με ένα κουτάλι στο στόμα που περιείχε συμβολικά ένα αυγό ) κ.λ.π.

Από πλευράς γυμναστικής, το πρόγραμμα ακολούθησε τη σουηδική γυμναστική η οποία ήταν και η βάση για τις γυμναστικές επιδείξεις που γινόταν κάθε χρόνο στο Ανοιχτό γήπεδο του συλλόγου , αμέσως μετά τη λήξη της χρονικής χρόνιας . Όλη αυτή η συμμετοχή στα δρώμενα του συλλόγου δημιούργησε στους αθλητές και τις αθλήτριες ένα δεσμό με τον Σύλλογο και τον καθιστούσε το δεύτερο σπίτι τους. Το γεγονός αυτό βοήθησε τελικά στο να σωθεί ο σύλλογος από επιδρομείς.

Με πλούσια κοινωνική, καλλιτεχνική και αθλητική δράση, ο σύλλογος στην μακρόχρονη πορεία του ανέδειξε αξιόλογους αθλητές, καλλιτέχνες και ανθρώπους των γραμμάτων.