Για την φετινή χρονιά επιλέγει ένας άνθρωπος που η καθημερινότητα του ηταν πως θα συνδράμει στον συνάνθρωπο που είχε πρόβλημα . Η ζωή όμως τα φέρνει έτσι που δυστυχώς δεν είναι ανάμεσα μας. Όμως εδώ είναι η οικογενεια του,οι φίλοι και συνοδοιπόροι του Οδυσσέα Λαγούρα.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ο Οδυσσέας Λαγούρας γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και τα πρώτα παιδικά του χρόνια τα έζησε στα Ψωμαθιά. Αργότερα με όλη του την οικογένεια μετακόμισαν  στο Μακροχώρι. Φοίτησε στην Αστική Σχολή Μακροχωρίου, στην Μεγάλη του Γένους Σχολή και εν συνεχεία πήγε λίγα χρόνια και στην Θεολογική Σχολή Χάλκης.
Υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία εκεί όπου γεννήθηκε. Ηταν χομπίστας μουσικός όπου εργάστηκε διασκεδάζοντας τον κόσμο. Παράλληλα ειδικεύτηκε ως οπτκός και πολύ αργότερα, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα μαζί με την οικογένεια του. Εργάστηκε ως οπτικός σε διάφορες επιχειρήσεις αλλά συνέχισε και το πάθος του με την μουσική.
Αρκετά χρόνια μετά παντρεύεται την Βάσω Σαμοπούλου, κόρη του Πατέρα Νικόλα από το Μέγα Ρεύμα, ως γνωστόν δε και ο Οδυσσέας ήταν γιός του Πατέρα Στυλιανού. Η οικογένεια του μεγάλωσε αποκτώντας την Εβίτα και τον Νίκο. Καθώς τα χρόνια περνούσαν ο Οδυσσέας έγινε καταστηματάρχης οπτικός διότι το επέβαλλε η ζωή.
Από την ίδρυση του Μορφωτικού Συνδέσμου Μακροχωρίου, ως μέλος του, το ενδιαφέρον του ήταν συνεχές για τον σύλλογο του. Το 2013 εξελέγει αντιπρόσωπος του συλλόγου του στην Οικουμενική Ομοσπονδία Κων/πολιτών. Μαζί με φίλους του ενεπλάκει στο τμήμα Αλληλεγγύης της Ομοσπονδίας και προσέφερε ποικίλες υπηρεσίες.
Βοήθησε στο στήσιμο σπιτιού μεταφέροντας διάφορα έπιπλα, ηλεκτρικά σκεύη και είδη πρώτης ανάγκης για να στεγαστούν αναξιοπαθούντες. Συμμετείχε στην περισυλλογή ρούχων, επίπλων και οικιακών συσκευών για τον ίδιο σκοπό. Παραμονές του Πάσχα, δουλεύοντας μια εβδομάδα κάθε μέρα μαζί με συνεργάτες του έστησαν το μαγαζί της Φωκίωνος με ρούχα για να έρχονται και να παίρνουν οι έχοντες ανάγκη ότι επιθυμούν. Συμμετείχε επίσης στις παραλαβές ετοίμων φαγητών από catering, ξενοδοχεία κλπ. και την μεταφορά τους για φύλαξη στα ψυγεία της Ομοσπονδίας. Ευνόητο είναι οτι συμμετείχε και στην διανομή τους. Μηνιαίες παραλαβές ψαριών από την εταιρεία που τα προσέφερε ήταν και αυτό μέσα στα καθήκοντα του. Με μεγάλη ευχαρίστηση ασχολήθηκε με την μεταφορά ασθενών σε νοσοκομεία είτε για νοσηλεία είτε για εξετάσεις, ώρες ολόκληρες στο πλευρό αυτών που είχαν ανάγκη.
Ολες αυτές οι προσφορές οφείλονται στον φιλάνθρωπο χαρακτήρα του και στην ευαισθησία του. Πάντοτε ήταν πράος, ήρεμος και ολιγομίλητος.
Η 30η Ιουνίου χαρακτηριστική μέρα που η μοίρα έκοψε το νήμα της ζωής του.Η οικογένεια του και οι φίλοι του μπορεί να έχασαν τον Οδυσσέα όμως θα παραμείνει στην μνήμη μας ως καλός οικογενειάρχης, αγαπητός φίλος και Ανθρωπος  (με Α ΚΕΦΑΛΑΙΟ) .

Φέτος η επιλογή της επιτροπής ήταν η Λουκία Χρυσανθίδου .

Η προσφορά της προς τον συνάνθρωπο ξεκίνησε εδώ και τρεις δεκαετίες, και εντάθηκε μετά τη συνταξιοδότησή της.

Η τιμώμενη  έχει διακριθεί με την προθυμία της για εξυπηρέτηση  των  συνανθρώπων μας, ιδιαίτερα της τρίτης  ηλικίας.

Καθημερινά δίνει το παρόν και βοηθά τους φιλοξενούμενους στο γηροκομείο των Κων/πολιτών της Εστίας Κωνσταντινουπόλεως. στην Παλαιά Φώκαια , πάντα πρόθυμη να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και γενικά ότι της ζητηθεί .

Το βραβείο Ευποιίας παρέλαβε ο γιος της Στέλιος λόγω ανειλημμένης υποχρέωσης της ίδιας εκτός Αθηνών.

Μεταξύ μας υπάρχουν άνθρωποι που πράττουν ιδιαίτερο κοινωνικό έργο βοηθώντας τους συνανθρώπους μας, ακόμη και τους συλλόγους μας με διάφορους τρόπους.

Η Αστική Σχολή Ταταούλων εδώ και 4 χρόνια έχει μία πάγια αρχή , να τιμά με το βραβείο Ευποιίας  Γιάννη Βαφειάδη, αυτούς που αποτελούν λαμπρό παράδειγμα για όλους μας.

Ένας αθόρυβος εργάτης είναι ο φετινός τιμώμενος.

Ο Δημήτρης Αράπογλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πόλη.

Ταταυλιανός αθλητής, προπονητής διοικητικός παράγοντας και δημιουργός μιας σοκολατοποιίας με την αξιοσημείωτη παρουσία στην Ελληνική και διεθνή αγορά με την επωνυμία Όσκαρ.

Ξεκίνησε τον αθλητισμό στον Αθλητικό Σύλλογο Ταταούλων  σε ηλικία 10 ετών. Στα πρώτα του βήματα  ασχολήθηκε με τη γυμναστική αλλά το 1956 εντάχθηκε στο τμήμα του μπάσκετ . Παράλληλα έκανε και σφυροβολία ενώ συμμετείχε σε 14 διεθνείς αγώνες αλλά και  στους βαλκανικούς.

Αργότερα εκπαιδεύτηκε ως προπονητής του μπάσκετ. Είναι ο μόνος Ρωμιός που πήρε δίπλωμα προπονητή του μπάσκετ .

Το 1957 ξεκίνησε να προπονεί  την παιδική ομάδα του συλλόγου και εν συνεχεία την εφηβική. Το αποκορύφωμα της προπονητικής του καριέρας στην Τουρκία ήταν την περίοδο του 65-66 όταν με την εφηβική ομάδα του συλλόγου κατέκτησε το κύπελλο Τουρκίας.

Μεγάλη στιγμή για τη ρωμιοσύνη την περίοδο 1967 .

Ανέλαβε την πρώτη ομάδα του συλλόγου και το 1968 ήρθε στην Ελλάδα.

Στην Αθήνα έπαιξε στον Απόλλωνα το 1968 . Όταν ιδρύθηκε Αθλητικός Όμιλος Ταταούλων μετέφερε την αθλητική δραστηριότητα στο σύλλογο και μέχρι σήμερα τον υπηρετεί πιστά.

Αθόρυβος αποτελεσματικός χωρίς τυμπανοκρουσίες στην πραγματοποίηση των στόχων και των ιδεών του.

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Φωτεινή Λακίδου του Γεωργίου και της Κυριακής, γεννήθηκε στις 5 Μαΐου του 1928 στο Μέγα Ρεύμα. Αποφοίτησε από την Αστική Σχολή το 1940. Ύστερα από λίγα χρόνια και κατόπιν προτροπής της μητέρας της παρακολούθησε μαθήματα κοπτικής ραπτικής στη φημισμένη τότε Σχολή της Άννας Πετσαροπούλου στο Γαλατάσαραι όπου και πήρε το δίπλωμα της με άριστα. Κατόπιν συνέχισε σε δημόσια σχολή όπου πήρε διπλώματα ζαχαροπλαστικής, ζωγραφικής και οικιακής οικονομίας.
Το 1956 εντάχθηκε στη Φιλόπτωχο Αδελφότητα Μέγα Ρεύματος όπου αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στην περίθαλψη απόρων μαθητών και απόρων της κοινότητας, συμβάλλοντας ενεργά στην εξεύρεση πόρων από διάφορες δράσεις με στόχο την ενίσχυση των εσόδων για την εκπλήρωση όχι μόνο των συσσιτίων που σε καθημερινή βάση ξεπερνούσαν τα 120 αλλά της θέρμανσης και της ένδυσης των δεινοπαθούντων συνανθρώπων.
Έως το 1968 παρέμεινε στην Αδελφότητα δίνοντας καθημερινά αγόγγυστα τον αγώνα της για τους έχοντες ανάγκη. Λόγω αυτής της ενασχόλησης της στην υπηρεσία προς τον συνάνθρωπο παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία. Έτσι σε κάποιο ταξίδι της στην Αθήνα, γνώρισε τον Αλέξανδρο Χουρμούζη Κωνσταντινοπολιτη από το Φερίκιοϊ όπου έμελλε να γίνει ο σύζυγος της.
Η Φωτεινή Χουρμούζη πλέον αφοσιώθηκε στην οικογένεια της χωρίς να εγκαταλείπει την προσφορά της στο συνάνθρωπο. Οκτώ χρόνια αργότερα ο σύζυγος της φεύγει για το μεγάλο ταξίδι.
Η Φωτεινή ξαναρχίζει να ασχολείται με το αντικείμενο που γνωρίζει πολύ καλά. Εκείνο που η μητέρα της την είχε προτρέψει να σπουδάσει.. Την κοπτική ραπτική. Η Marie Clair την πλησιάζει και της ζητάει να “ράψει” γι΄αυτήν.
Τα χρόνια περνάνε και η Φωτεινή (η κυρία Φωφώ) παραμένει η ίδια… μια μεγάλη καρδιά γεμάτη αγάπη και καλοσύνη και μια μεγάλη αγκαλιά να χωρέσει όλους τους ανθρώπους.